Alweer 3 weken terug van de retraite bij Artisa in Griekenland... (zie vorige blog). De volgende dag krijg ik gewoon zin om kettingen samen te stellen van de stenen. Er liggen namelijk prachtige kleine donkergroene steentjes, hele grillige met gaten, platte grijzen die erg op elkaar lijken maar toch allemaal uniek zijn en rood dooraderde witte stenen. Een totaal onbruikbare zinlose ketting, ha. Ik vind hem mooi en door het zeewater glanst hij nog meer. Ik zou wel een hele collectie stenen sieraden willen maken. Zou mooi staan als expositie in een sieradenzaak of bij een extravagante modeshow. Dat is het eigenlijk..., dat ik zin krijg in het vervolg dat ik speel met een idee, dan met het materiaal en door kan gaan met het concept, dat het zichzelf ontwikkelt... Spelenderwijs komt er altijd iets, ook als ik nergens naar op zoek ben. Hoe fijn is dat!